Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna

Pierwsze – w tym roku – spotkanie młodzieżowego Dyskusyjnego Klubu Książki (15.01.) poświęciliśmy książce „Tydzień Konstancji” Olgi Masiuk. Polecamy lekturze. Wspaniała ciepła opowieść, którą pokochacie wszyscy już od pierwszego „wpisu”!

Za wydawnictwem Dwie Siostry:

„Poznajcie Konstancję – nieco roztrzepaną niewidomą dziewczynkę, która uwielbia słowa, dni tygodnia rozpoznaje po zapachu i marzy o tym, by ktoś wreszcie polał ją wodą w lany poniedziałek. Wesoła rodzinka z wujkiem Ryśkiem na czele i ciekawość świata Konstancji sprawiają, że każdy dzień przynosi jej zabawne i zaskakujące przygody…

Babcia Flora jest mamą tatula, nie mamuliny, ale tatul mieszka teraz w Gdańsku, a ja, mama, babcia Flora, wujek Rysiek i ciocia Zosia – w Warszawie. Babcia Flora jest porządną kobietą. Naprawdę, słyszałam, jak mówiła tak o niej ciocia Zosia, a ona jest nauczycielką, więc się na tym zna. Chociaż… ciocia uczy plastyki w podstawówce, dlatego tak do końca nie wiem, czy się zna na porządnych kobietach. Ale babcia Flora musi być porządną kobietą, bo zawsze mi daje cukierki i różne rzeczy. I mamuli daje na kino. Naprawdę. Mówi: „Masz tu parę groszy, przyda ci się”, a kiedy mama jej odpowiada, że się nie przyda, bo wszystko mamy, wtedy babcia Flora mówi: „To będziesz miała na kino”. I mama ma już chyba dużo tych pieniędzy, bo nigdy do kina nie chodzi. Czasem żałuję, że moje oczy są zepsute, bo ja mogłabym iść do kina za mamulinę. W kinie musi być nieziemsko.

„Książkę zainspirowała dziewczynka spotkana w pociągu jadącym z Warszawy do Gdańska, która w mojej głowie, a potem w moim opowiadaniu stała się Konstancją. Nie wiem, jak miała na imię, bo nie odważyłam się o to zapytać. Tak naprawdę to w ogóle się nie odezwałam podczas tej podróży, którą odbywałyśmy wspólnie, a jednocześnie osobno. Dziewczynka była niedowidząca. Słuchałam jej opowieści i historyjek. Mówiła intrygującym i bogatym językiem, zupełnie jakby słowami wypełniała obrazy, których nie mogła zobaczyć w pełni. Zafascynowało mnie to. Tak się urodziła Konstancja. Bohaterka opowiadania pożyczyła sobie nawet od towarzyszki mojej podróży jedno powiedzonko. Nie powiem które. Zorientujecie się, jeśli przeczytacie „Tydzień Konstancji”.”