Dzień dobry.
Co prawda nie możemy spotkać się w realu, ale postaramy się umieszczać codziennie – od poniedziałku do piątku – propozycje prac plastycznych oraz rekomendować dla Was lektury, oczywiście te spoza kanonu lektur szkolnych. W tej ostatniej sprawie zaglądajcie także do „Naszych Rekomendacji” na internetowej biblioteki.
Dziś (05.01.) zrobimy zakładkę do książki … Wiecie: biblioteka – książka – czytanie – zakładka.
Materiały, które musicie zgromadzić to: kolorowy papier, ołówek, flamaster, nożyczki, dziurkacz, linijka, sznurek, klej i guzik 🙂
Kolejne kroki które musicie podjąć aby wykonać pracę znajdziecie na naszym fb – poniżej podlinkowane zdjęcia:
Pod spodem produkt gotowy:
Ferii dzień drugi (05.01.).
Widzicie co się dzieje za oknem? Prawdziwie „jesienna” plucha… ponuro…brrr. Nie wiemy jak Wy ale my tęsknimy za słońcem „prawdziwie” zimowym…
Dlatego musimy wziąć sprawy w swoje ręce… zrobimy dziś latarenkę, która wprowadzi w nasze życie trochę światła, przytulności, a może przyciągnie do Was: kocyk, gorącą herbatę, kakao… to zależy co lubicie, książkę (tę też dziś Wam polecamy).
Żeby zrobić latarenkę musicie zgromadzić: słoik, drut ozdobny, bibułę (dwa, trzy kolory), nożyczki, pędzel, klej, talerzyk lub inną powierzchnie na którą będziecie mogli wylać klej.
Z bibuły wytnijcie małe kółka (ale mogą być to inne kształty, a nawet wydzieranka – wtedy nożyczki będą niepotrzebne). Powierzchnię słoika pokryjcie, za pomocą pędzla, klejem (pamiętajcie, żeby po pracy go oczyścić), a na warstwę kleju nanieście kolorową babulę. Po wyschnięciu powierzchni uformujcie z przygotowanego wcześniej metalowego drutu uchwyt. Ale, ale … latarenkę możemy wyposażyć w uchwyt ze sznurka.
Latarenka gotowa…
Teraz kolej na książkę… tę jednak radzimy czytać przy oświetleniu elektrycznym, latarenka niech będzie tylko nastrojowym dodatkiem.
Dziś polecamy „Wysypisko książek” Katarzyny Grzybek.
Bohaterką historii jest „Księga Baj”, która podczas lektury przenosi czytelnika w świat niesamowitych przygód, a która z najpiękniejszej na świecie biblioteki w Zacztanku trafiła na… uwaga… wysypisko. Jak się tam znalazła i jak potoczyły się jej losy… tego odwecie się już sami.
Wczoraj chyba zawstydziliśmy Zimę bo dziś (07.01.) za oknem…śnieg.
Tak, wiemy, chcecie z dnia wycisnąć ile się da, i prawdopodobnie spędzicie go na dworzu/polu. Ale wieczorem? Może znajdziecie chwilę, żeby utrwalić ostatnio rzadko spotykany widok. Zapraszamy!
W dzisiejszej pracy wykorzystywać będziecie: papier: kolorowy, biały i czarny (jak można zauważyć w tęczy, czerń nie znajduje się w widmie widzialnych kolorów. Z wyjątkiem czerni wszystkie inne kolory są odbiciem światła. Czarny to brak światła. W przeciwieństwie do bieli i innych barw czysta czerń może istnieć w naturze bez obecności żadnego światła. Niektórzy uważają, że biel jest kolorem, ponieważ białe światło zawiera wszystkie barwy w widmie światła widzialnego. Z kolei wiele osób uważa czerń za kolor, gdyż trzeba połączyć inne pigmenty, aby utworzyć ten kolor na papierze. Jednak w sensie technicznym czerń i biel nie są kolorami, ale odcieniami. Uzupełniają one kolory), pisak, nożyczki i klej. I zaczynacie szaleć… jak podczas jazdy na saniach.
Wycinacie z papieru zaspy śnieżne, drzewa, chmury. Wycięte elementy komponujecie na niebieskim papierze, naklejacie. Z czarnego papieru tworzycie passe-partout.
Pejzaż zimowy gotowy…
Ojej! Kończy nam się tydzień (08.01.). Przed nami weekend. Zapewne odpoczywać będziecie wspólnie z rodzicami i stąd nasza propozycja. Może zrobimy wspólnie grę w kółko i krzyżyk, a Wy wykorzystacie ją we wspólnej z rodzicami zabawie.
Zaczynamy!
Potrzebne będą nam: wycinanka samoprzylepna, modelina (ale niekoniecznie, za chwilę wytłumaczymy dlaczego), linijka, nożyczki, ołówek, oraz kawałek tektury (tej w domu zawsze dostatek).
Z tektury wycinamy kwadrat, pokrywamy go wycinanką samoprzylepną (ale tu też możecie wprowadzić zmianę i użyć kleju oraz kolorowego papieru, albo zostawić ją w stanie surowym – też pięknie wygląda … zwłaszcza w oczach minimalistów). Powierzchnię tektury, za pomocą 4 wyciętych ze wspomnianej wycinanki pasków, dzielimy na 9 mniejszych pól. Z modeliny tworzymy pionki (ale tu też możecie zaszaleć i użyć np. nakrętek plastikowych, guzików – co tam komu w duszy zagra).
Plansza i pionki gotowe… Teraz tylko musicie wygospodarować czas – może wieczorem po dotleniającym i dośnieżającym spacerze przy kubku z kakao?
Życzymy dobrej zabawy i oczywiście wygranej
Klara ma dziewięć lat, młodsze rodzeństwo (brata, choć wolałaby psa golden retrievera) i pamiętnik, w którym długopisem (bo szybciej, w komputerze trzeba najpierw znaleźć każdą literę i to jest męczące), notuje wszystkie zdarzenia. Jej rodzice wyglądają jak rodzice… brat wygląda jak brat (raczej nieciekawie). Klara mieszka na osiedlu, a jej szkoła jest normalna. Czy na pewno? O tym musicie przekonać się sami. Wiemy, to nieładnie zaglądać do cudzego pamiętnika… no ale ten…. w końcu Klara go upubliczniła… więc nie krępujcie się.
Na zakończenia tygodnia mamy prośbę. Jeżeli ktoś ma ochotę, a korzystał z naszych propozycji i wespół z nami zrobił: zakładkę, latarenkę, itd., to zapraszamy do zamieszczenia zdjęć prac pod postami. Będzie nam miło.
Dzień dobry w tym pięknym słonecznym dniu (11.01.).
Dziś zaczynamy od rekomendacji lektury. Zachęcamy Was do odwiedzenia „Gabinetu zoologii” Rachel Williams. W nim odkryjecie tajemnice 180 zwierząt dziennych i nocnych. Odwiedzicie las deszczowy, pustynię, tajgę, rafę koralową i inne ciekawe miejsca. Poznacie żyjące tam stworzenia i ich fascynujące sposoby na przetrwanie. Ale, ale… odkryjecie te tajemnice dopiero wtedy, gdy spojrzycie na karty książki przez magiczne, trójkolorowe soczewki. Bez nich na stronach widzieć będziecie tylko plątaninę kolorowych linii. Czerwona soczewka pozwoli Wam znaleźć zwierzęta aktywne w dzień, niebieska zwierzęta nocne, a zielona odkryje tajemnice roślin. Życzymy dobrej zabawy.
Skoro już jesteśmy w świecie zwierząt to i dzisiejsza praca będzie związana z tematem – zrobimy ośmiornicę (sprawdźcie, podczas lektury, czy i ona ukrywa się wśród Rafy Apo).
Podczas dzisiejszych zajęć potrzebne będą: włóczka, tektura (należy ją odpowiednio przyciąć), nożyczki, ruchome oczka (użyte przez nas nie są samoprzylepnymi, więc my użyliśmy jeszcze kleju). I teraz drobna uwaga… wykorzystajcie to co macie w domu (nie biegnijcie po włóczkę do sklepu, w każdej szufladzie znajdziecie jakieś pozostałości po zrobionych rękawicach, skarpetach, swetrach).
Zaczynamy! Na odpowiednio wyciętą tekturę (jak na zdjęciu) nawijamy włóczkę. Przed zdjęciem z tektury związujemy ją w jednym miejscu, a po przeciwnej stronie przecinamy, po czym zakładamy to wszystko na małą, uwiniętą z włóczki kulkę i przewiązujemy pod spodem. Włóczkę dzielimy na części i pleciemy warkocze. Na koniec doklejamy ośmiornicy oczy. Ale tu też prosimy, żebyście skorzystali z materiałów, które macie w domu – użyjcie np. guzików (tych zawsze dostatek).
Teraz wspólnie z ośmiornicą możecie przystąpić do lektury.
Światło… chyba się na nim zafiksowaliśmy, ale wierzcie nam czujemy jego deficyt (12.01.)
Dziś zrobimy świecznik…. Potrzebne nam będą: zaprawa gipsowa, woda, pojemnik w którym będziemy zaprawę mieszać, mieszadełko (my użyliśmy łyżki, ale wystarczy jakiś patyk), woreczek strunowy (ale gdybyście chcieli zaszaleć z innymi kształtami, to możecie użyć innej formy).
Zaprawę mieszamy z wodą, a powstałą masę wlewamy do woreczka strunowego. Na środku umieszczany podgrzewacz (tealight), ale może być to też inna świeca, którą trochę obciążamy. Po zaschnięciu masy delikatnie zdejmujemy woreczek, a w zagłębieniu umieszczamy światełko. My ostatnio jesteśmy zakochani w minimalizmie, ale jeżeli macie ochotę to powstały świecznik możecie pomalować jak tylko chcecie…
Co dziś polecamy?
„Lampkę” Annet Schaap w tłumaczeniu: Jadwigi Jędryas. Poruszającą powieść dla młodzieży o samotności, trudnej przyjaźni i odwadze. Książkę dla tych, którzy kochają baśń o małej syrence – i nie tylko. To opowieść o morzu, tajemniczych wodnych stworzeniach, groźnych piratach, admirale i jego Czarnym Domu, gdzie, jak mówią, mieszka potwór. O szarej latarni morskiej na małym półwyspie. O Lampce, córce latarnika, która co dzień wspina się po sześćdziesięciu jeden stopniach, żeby zapalić światło. I o pewnym sztormowym wieczorze, gdy zabrakło zapałek i wszystko poszło nie tak.
Dzień dobry, dzień dobry (13.01.)!
Aspiracją dzisiejszej pracy są książki Stanislava Marijnovica „Mała encyklopedia domowych potworów (I i II)”.Gdy ferie w pełni, budzą się…POTWORY (a może towarzyszą nam od zawsze i zawsze?). Ale od początku…”Dawno, dawno temu ( a może całkiem niedawno) odkryto, że w naszych domach grasują domowe Potwory. Są to stwory, których głównym zadaniem jest psocić, bałaganić, psuć, wchodzić w szkodę – słowem robić nam wbrew. Męczą nas i dręczą, podkładają nam duże świnie i mniejsze świnki…”. Przecież kiedy mówimy bardzo dużo i nieprzerwanie to zakatował nas nie kto inny jak Słowotoczek Niepohamowany czyli Potwór Paplania i Gadulstwa. To nie my oszukaliśmy partnera podczas zabawy grami planszowymi a Szalbierczyk Podstępny. Bolą nas brzuchy i psuja się zęby przez Siostry Słodyczki – tak, tak … to one zmuszają nas do słodkiego łakomstwa. A gry komputerowe, przez które zapominamy o całym świecie? Przecież to Gierkomaniak Ekranowy, brat Telemianaka, wpycha nas w wirtualną przestrzeń. W pokoju to nie my nabałaganiliśmy ale podstępna Bałaganiara Chaotyczna – to jej wina!Cóż, takie życie, wcale niełatwe. Ciągle musimy walczyć z … wiadomo kim…No dobrze, zachęcamy do lektury.
A teraz zabieramy się do pracy. Dziś stworzymy… potwora. Tego, który najbardziej nam dokucza… Przygotujcie kolorowy papier, nożyczki, klej, linijkę i cyrkiel. Podstawą gagatka będzie stożek (zrobimy go z papierowego koła, które następnie odpowiednio przytniemy i skleimy). Tu nasza rola się kończy… Rozejrzyjcie się wokół, może gdzieś za szafką, pod biurkiem czai się ON… Być może Wasz potwór przypomina naszego, ale może niekoniecznie.
Prześlecie nam zdjęcia dręczących Was straszydeł (tak ku przestrodze). Być może odkryjecie podczas pracy nowy gatunek, taki którego nie umieścił w encyklopedii Stanislav Marijanovic.
(14.01.)
Czy wiedzieliście, że smoki mają dwa serca – złote i z kamienia? Że kiedyś żyły z ludźmi w wielkiej przyjaźni (skończyła się gdy rycerze zaczęli je okradać ze skarbów, wybuchła epidemia smoczej czkawki… no i znalazłoby się jeszcze kilka innych powodów)? Wiecie, że istnieją smoki: kosmiczne, pustynne, wodne, lodowe, leśne, niewidzialne, smoczki wymoczki, jaskiniowe, powietrzne, wulkaniczne? Czy wiecie, że smok pierwotny znosi jednocześnie 100 jaj? Że smoki pełnoletność osiągają w 329 roku życia? Że smoczy rodzice uczą swoje pociechy, że bajki kłamią i smoki nie są wcale złe, dbania o łuski, i że nie wszystko złoto co się świeci? Że w szkole chodzą na lekcje: śnienia, degustacji dźwięków, skałoznawstwa, szukania dziury w całym, główkowania i głowienia się oraz trening omijania rycerzy? Czy wiecie, że największy smok Baltazar Blabeczko osiągnął 32 metry długości, a najstarszy liczy 63 128 lat? Że smoki grają na grzebieniu i mogą polizać swój łokieć? Że chorują na sennicę, czekoladowe szaleństwo, obsesyjne liczenie? Jeżeli chcecie dowiedzieć się o smokach jeszcze czegoś więcej zapraszamy do przeczytania książki Nikoli Kucharskiej „Fakty i plotki o smokach”. A… i jakież piękne ilustracje w niej zobaczycie… no nie można oderwać wzroku…coś pięknego.
Tak, tak nie mylicie się… dziś zrobimy smoka.
Na kolorowym papierze rysujemy: głowę, łapy i ogon smoka (możecie dorzucić brodę, uszy, rogi, nawet skrzydła… nasz jest maluchem, jeszcze wszystkiego nie wykształcił). Po wycięciu papierowych elementów, napełniacie balon powietrzem i za pomocą taśmy samoprzylepnej mocujecie je do powierzchni.
Jeszcze nie nacieszyliśmy się Zimą a już tęsknimy do kolorów (ot, przewrotność natury ludzkiej) (15.01.).
Dziś się nie napracujemy, raczej pobrudzimy.
Do wykonania pracy potrzebne będą: woda, farby, flamaster, biały papier.
Jak wykonujemy dmuchawca (mniszek lekarski)?
Zanurzamy palce w farbie, zostawiamy odciski opuszków w obrębie koła, a później flamastrem dorysowujemy koszyk. W jednym koszyczku dmuchawca może być od 20 do 300 kwiatów, dlatego zrobiliśmy jeden, ale Wy się nie ograniczajcie.
Kiedy mówimy o kolorach to przychodzi nam do głowy niesamowita książka Jimmy Liao „Dzięki kolorów”. Dzięki niej przekonacie się jak to jest czuć to co widzą inni, widzieć to czego inni nie zobaczą… Brzmi dość enigmatycznie? Wypożyczcie książkę a rozwiążecie tajemnicę.
Nam książka przypomina jedną z najwspanialszych scen z „Amelii” Jean-Pierra Jeuneta. Dlaczego? Jak mówiliśmy „wypożyczcie a…”
DEKLARACJA DOSTĘPNOŚCI 
Dzisiaj : 177
Wczoraj : 525
W tym miesiącu : 7568
W tym roku : 44006
Ogółem : 638469
On-line : 4