Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna

Karnawał „dookoła świata” za nami. W imprezie uczestniczyli najmłodsi, 6-8. letni czytelnicy. Bal karnawałowy pozwala na wcielanie się w ulubione postaci literackie, ale nie tylko. Dobrze bawiliśmy się w towarzystwie: Pippi Langstrump, Myszki Minnie, Księżniczki  Elsy, Baletnicy, Jednorożca, Policjantki, Księżniczki „w sukience z delikatnej pajęczyny”. W czasie imprezy odwiedziliśmy kilka krajów świata, bawiąc się w zabawy, którymi cieszą się w owych miejscach dzieci.

Zabawę rozpoczęliśmy w Japonii  od teatru Kamishibai.  Japońskie:  kami – papier, shibai – sztuka,  oznacza teatr obrazkowy lub inaczej teatr ilustracji.  Jest to technika opowiadania, czytania wywodząca się z Kraju Kwitnącej Wiśni, wykorzystująca kartonowe plansze z obrazkami i tekstem oraz drewnianą lub kartonową skrzynkę, – na wzór parawanu z teatrzyków marionetkowych – w której przedstawiane są kolejne fragmenty historii, bajki, opowiadania. Obejrzeliśmy poznańską legendę o Królu Kruków, która wprowadziła  nas w genezę hejnału, rozbrzmiewającego  z poznańskiej wieży ratuszowej.

Poznaliśmy  niemiecką zabawę „Luftballon treten” – co dosłownie oznacza wchodzenie na balony – w której  każde dziecko do nogi lub ręki ma przywiązany nadmuchany balon, który na sygnał osoby prowadzącej  próbuje rozbić  przeciwnikowi.

Odwiedziliśmy Ghanę i poznaliśmy „Pilolo”, bardzo popularną  grę w kamyki, których jak największą ilość, uczestnicy  muszą znaleźć i przynieść na linię startu.

W RPA poznaliśmy  grę “Mbube! Mbube!” czyli “Lew! Lew!”, popularną wśród dzieci z ludu Zulu. Jej uczestnicy tworzą okrąg wokół dwóch osób, które mają zawiązane oczy. Jedna z nich jest lwem, druga antylopą. Następnie kręci się tymi osobami tak, by straciły orientację. Gdy lew zbliża się do antylopy, publiczność głośno dopinguje, gdy się oddala, milknie

W Indiach bawiliśmy się w „Kabaddi”, co  w języku hindi oznacza “utrzymać oddech”. W grze  wytypowany zawodnik z jednej z drużyn, po ustalonym sygnale, wbiega na pole przeciwników i krzycząc jednym tchem “kabaddi”, dotyka jak najwięcej osób. Musi wrócić na stronę swojej drużyny zanim skończy okrzyk.

Indonezja wprowadziła do naszych zabaw “Semut, orang, gajah” czyli “Mrówka, człowiek, słoń”. Mrówkę symbolizuje mały palec, człowieka palec wskazujący a słonia kciuk. Gracze stają na przeciwko siebie i walczą na gesty. Mrówka pokonuje słonia, bo może wślizgnąć się do jego ucha i łaskotać, doprowadzając tym samym do szaleństwa. Człowiek wygrywa z mrówką, bo może ją nadepnąć i zmiażdżyć. Człowiek przegrywa ze słoniem, bo ten jest od niego większy i może go stratować.